Onze bolide voor deze vakantie. We konden uit een hele rits wagens kiezen. Dit keer voor de Jeep Liberty gekozen.
Waarom, gewoon ... omdat het kan.
Wellicht wat duurder in de brandstof, maar wel lekker sterk en hoog op de wielen. Een onverharde weg ga ik meestal toch niet uit de weg, maar nu al helemaal niet meer.
Vanuit New York rijden we recht omhoog richting Albany.
Een beetje op de bonnefooi en we zien wel waar we uitkomen. Onderweg rijden we door Woodbury en doen de outlet mall aan om even wat te shoppen. We hebben op de eerste dag wel weer genoeg gereden en zoeken een hotelletje op.
De volgende dag rijden we door de Adirondacks een prachtig natuurschoon.
We hebben in het hotel vernomen dat er een mooie waterval is bij het Ausable Chasm. Dat ligt weer ietsjes hoger dan geplant, maar het ziet er mooi uit van de plaatjes. Ze noemen ze daar de Rainbow Falls.
Het is inderdaad een mooi gebied en je kan er een boottocht doen. Een soort rafting, maar het gaat er heel rustig aan toe. We varen door een prachtig park en komen door de slot canyon zoals je hiernaast ziet. Het lijkt alsof het water afloopt naar beneden. Een rare illusie vanuit een boot. Op de foto is het ook een klein beetje te zien.
Vanuit Ausable Chasm rijden we naar Lake Placid. Hier waren in 1932 en 1980 de Olympische winterspelen spelen.
Uiteraard zijn ze daar trots op en zijn er nog steeds Olympische ringen te zien. En is er een Olympisch Museum waar je er vanalles over kan lezen. Het dorpje is niet al te groot maar doet wel gezellig aan. Een leuk winkelstraatje met een goede ijssalon.
We nemen een ijsje en gaan op de houten stoeltjes zitten die ze daar hebben neergezet en genieten van het uitzicht over Mirror Lake.
De volgende dag rijden we via Syracuse richting Ithaca. Onder weg nog wat mooie natuur gezien. Daar vinden we een hotel. We zoeken via internet wat we bij de Finger Lakes willen zien. We besluiten naar de Taughannock Falls te gaan. Een leuke wandeling door het bos richting de waterval van de foto. Ik zet mijn camera op de timer en ren terug om klaar te staan. Hij maakt 5 foto's achter elkaar. Bij de derde foto breekt er een stuk steen van de rots achter ons af en dondert met een klap op de grond. Helaas was het niet te zien op de foto.
Na deze mooie waterval hebben we er nog een gevonden in Watkins Glen. De Watkins Glen Gorge. Een hele leuke hike over een trail langs het water met smalle paadjes. Erg leuk om te doen zeker met kids. Je kan zelfs onder een waterval doorlopen.
Op sommige momenten kun je oversteken en aan de andere kant verder lopen of terug natuurlijk.
Je loopt echt op smalle paadjes langs de afgrond af.
Op weg richting Niagara Falls, overnachten we in Rochester.
Als we aankomen in Niagara Falls gaan we op zoek naar een hotel. We vinden een Best Western op loop afstand van de Falls. We hebben geluk vertelt de dame bij het hotel, want het gaat druk worden dit weekend. Nik Wallenda gaat koorddansen over de Niagara Falls. En dat trekt een berg volk en media. Na een korte blik op de falls besluiten we om vanuit daar eerst Toronto te gaan bekijken. Uiteraard doen we ook hier weer een hop-on hop-of bus tour. Het lijkt niet zo'n heel grote stad te zijn.
Toronto heeft ook een mooie hoge toren en dus moeten we daar bovenop staan. De CN Tower (Canadian National Tower) met zijn glazen bodem is 553 meter hoog en geeft een mooi uitzicht over de stad.
Niagara Falls, een indrukwekkende waterval in de Niagara rivier.
Deze rivier verbind Lake Ontario en Lake Erie. Deze beide meren zijn voor 50% van Canada en 50% van Amerika. De scheidingslijn loopt precies midden door de meren.
Zelfs Niagara Falls heeft een mooie toren. Wellicht niet zo hoog maar wel een mooi uitzicht op de watervallen. De Skylon Tower zoals hij heet heeft een hoogte van 160 meter.
Weer beneden doen we een Niagara Falls Tour. We komen daardoor nog dichterbij tot zelfs onder de waterval. Er loopt een heel gangen stelsel achter en onder de watervallen door. Met onze gratis verkregen gele poncho's lopen we door de gangen.
Die avond zal Nik Wallenda koorddansen over de Niagara Falls. De gespannen kabel hangt er al een paar dagen. We zorgen dat we ruim op tijd daar zijn en zoeken een plekje uit met goed zicht. Het is al erg druk als we aankomen en kunnen nog een aardig plekje vinden. Nu nog een paar uur wachten. Eigenlijk zijn we daar niet zo van, maarja als we dit mee kunnen maken is dat wel heel bijzonder. Op het moment dat hij gaat lopen is er een grote mensen massa om ons heen en moeten we ons plekje goed bewaken zodat we niet weg geduwd worden.
Er is een DJ die muziek draait, veel gekleurde lampen die de watervallen verlichten. Hij haalt veilig de overkant in 22 minuten.
Vanuit Niagara Falls rijden we naar het zuiden.
Onder weg stoppen we bij de Kinzua Kane Bridge. Volgens mij hebben we dit ergens in een foldertje gelezen of zijn we hierover getipt. Ik weet het niet zeker meer. Deze trein brug was gebouw in 1882 en gemaakt van ijzer. In 1900 is hij uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet met metalen delen om hem sterker te maken voor zwaardere treinen. Tot 1959 is hij gebruikt en in 1963 verkocht en bleef het meer een kunst object. Toen ze in 2002 begonnen met het restaureren werd de brug in 2003 getroffen door een tornado. Hierna is hij nooit meer verder afgemaakt. Nu kun je er tot het eind overheen lopen en mooie foto's maken van de brug en omgeving.
We rijden verder naar het zuiden richting Washington DC. Vanuit een van de reisverslagen die we gelezen hadden voor onze trip hadden we de Luray Caverns gevonden. Een hele grote grot met druipstenen. Dit moet een van de mooiere grotten zijn.
Met een gids en een groep andere zakken we de grot in. Er is een heel net pad aangelegd door de grot. En overal is goede verlichting. We krijgen uitleg over de verschillende vormen en maten van de druipstenen. Soms was er een ondergrondse plas water waarin de spiegeling van de bovenhangende stalagtieten zichtbaar was. Dit is te zien op de foto hiernaast. Het water ligt zo stil dat het precies een spiegel vormt.
De volgende dag wordt een Washington DC dag. Niet zo heel erg goed voorbereid op deze stad duiken we erin. We beginnen maar met een hop-on hop-of bus tour om de stad te verkennen en te zien waar we evt nog willen uitstappen. Die dag is het erg warm. In het begin wel lekker, maar later op de dag blijkt dat het toch net iets te veel van het goede was. Zeker door heel de dag bovenop de bus te zitten en veel zon te pakken. We zijn niet zo van de museums en de oneindig veel memorials hoeven we ook niet allemaal te zien.
We gaan de volgende dag terug en parkeren onze auto vlakbij het witte huis en gaan daar even voor het hek naar binnen staan gapen. Er gebeurt niet heel veel.
We maken nog wat foto's van het Capitol en bekijken het centrum.
De volgende dag rijden we naar Lewes en steken daar met de Ferry het water over naar Cape May. We rijden naar Ocean City wat een kleinere versie van Atlantic City moet zijn. We verblijven daar en lopen wat over de boardwalk. Grappig, maar niet heel bijzonder.
De volgende dag rijden we door naar Atlantic City. We zijn benieuwd hoe het daar zal zijn na onze bezoeken aan Las Vegas.
De boardwalk is erg gezellig met zijn Steel pier en vele souvenir winkeltjes. Ook hier kun je je geld er doorheen jagen met gokken.
Aan de andere kant van de hotels is een outlet mall waar we uiteraard ook even lekker gaan shoppen.
Vanuit Atlantic City rijden we naar New York City.
Er is veel verandert op Ground Zero sinds de laatste keer dat we er waren. Vlakbij de Freedom Tower is een winkel pand ingericht met een tijdlijn van wat er allemaal in de tijd tussen de ramp van 9/11 en heden is gebeurt. De Freedom Tower staat nog in de steigers maar is nu al imposant genoeg.
Ook in New York nemen we de hop-on hop-of tour bus en kijken we weer lekker rond van bovenop de bus. Stappen even uit bij de Brooklyn Bridge en lopen er een stukje op om een beter zicht op de skyline te krijgen vanaf deze kant.
Op Wallstreet even de Stier begroet. Er staan tegenwoordig hekken omheen om zo de foto makende touristen te sturen zodat iedereen er even bij kan gaan staan voor een foto zonder dat er al te veel vreemde op staan.
Waar we nog niet eerder waren geweest van de Top of the Rock.
Het uitzicht punt bovenop het Rockefeller Centre. Dus dat was het volgende plan. Vanuit hier heb je een mooi uitzicht op Central Park en aan de andere kant kijk je tegen het Empire state building op. Dit gebouw is niet zo hoog als het ESB, maar hoog zat voor een mooi uitzicht.
Tijd om weer naar beneden te gaan. Beneden aangekomen lopen we langs een Ben&Jerry ijssalon die daar binnen zit. Tja, dat is lastig om die voorbij te lopen. Met een lekker ijsje lopen we richting de uitgang. Hmm, er is daar buiten iets gaande.
Als we door de ramen naar buiten kijken zien we mensen dringen en foto's maken. We kunnen niet precies zien wat er aan de hand is. Laten we maar gaan kijken. Ik loop de deur door en kom oog in oog te staan met The Jacksons. Ik kwam precies uit de goede deur en wist mij zo om de beveiliging heen te draaien dat ze langs mij moesten lopen. Ik stak mijn hand uit en gaf Tito een hand en vroeg meteen voor een foto. "sure" zei hij en riep meteen de broers bijelkaar voor deze foto. Ik moest mijn ijsje en foto camera aan mijn vriendin geven, terwijl zij ook een ijsje had en ook nog de foto moest maken. Dus dat was even stress, maar de mannen hadden wel even geduld. De foto is gemaakt en zij verdwijnen de lift achter ons in. Mijn dag kon niet meer stuk.
Met de bus rijden we nog wat rond en bezoeken even de Apple store en kijken onze ogen uit op Times Square.
We nemen de bus verder naar het Empire Stat Building. Geen bezoek aan New York zonder een bezoek aan het ESB. Dit uitzicht is zo mooi dat wil je gewoon elke keer weer opnieuw beleven.
Vanaf hier zie je goed hoe de Freedom tower in de verte in de steigers staat.
Op de voorgrond zie je het Flat Iron building. Een gebouw dat van bovenaf lijkt op een Flat Iron. (Strijkijzer)
We hebben nog nooit een honkbal wedstrijd meegemaakt. Dus besluiten we dit maar eens te gaan doen. Vlakbij Times Square zit een Yankee store en daar kopen we onze kaartjes voor een wedstrijd van de New York Yankees tegen de Chicago White Sox.
Het stadion loopt heel langzaam vol en zelfs als het moet beginnen is het nog lang niet vol. Na de eerste inning zit het stadion eindelijk een beetje vol. We kijken onze ogen uit, dit stadion is erg groot. Overal lopen mensen. Ze gaan en komen weer terug met eten of drank. 80% van de mensen zitten te eten of te drinken. Er lopen verkopers door het publiek om allerlei te verkopen. Echt wel leuk om eens mee te maken.